In solidarity with the UCU strike

In solidarity with the UCU strike!

The ongoing strike in UK universities, which started on February 22, shows the accumulated anger of university workers against the increasing attacks of employers on labour relations. Even though this widespread attack is officially expressed by the employers’ leadership (UUK), is clearly supported and further deepened by the Conservative government.

Proposed changes aim to directly link pensions to the stock market without any guarantee leading to the loss of up to £10,000 a year from the retirement amount of each employee. Not surprisingly, the attempted restructuring of pensions led to a massive participation in the strike. However, most UCU members voted for the strike, to protest not only against the USS pension system reform, but also against the continuous privatization and financialization of higher education, the increasingly precarious and insecure labour relations in UK universities, manifested in the huge rise in fixed-term contracts and in the stagnation or cuts in wages, and the increasing psychological stress due to the constant requirement to increase productivity.

The 14 days of the strike, which are planned to take place within 4 weeks, open a path of possibilities for the struggle of university workers and for the labour movement. It is the largest-ever strike called in British higher education.

The early days of the strike proved not only the determination of the university workers but also the strength of student solidarity. From the beginning, employers attempted to use the consequences of the strike to the students for intimidating academics that would participate in the strike. The students’ response was their daily presence on the picket lines.

The strike has the potential to initiate a discussion for the content and orientation of the university movement, to strengthen self-confidence in organizing resistance against the marketization of education that tripled fees and cut grants for the poorest students and to contribute to overcoming contradictions within the union by reinforcing radical voices and paths. It can also show the necessity for a wider alliance of workers and students which would lead both to the open questioning of the neoliberal agenda of the Conservative government and the limits of the class compromise that still lies at the core of the Labour’s agenda, putting at the forefront the need for radical alternatives to the increasing attacks to public education in the UK.

For a strong and successful strike!

ANTARSYA UK

Αλληλεγγύη στους απεργούς του UCU

Αλληλεγγύη στους απεργούς του UCU

Η απεργία στα Αγγλικά πανεπιστήμια που ξεκίνησε στις 22 του Φλεβάρη, εκφράζει τη συσσωρευμένη αγανάκτηση των εργαζομένων ενάντια στις συνεχείς επιθέσεις που δέχονται από την εργοδοσία στο σύνολο των εργασιακών σχέσεων. Η πορεία αυτή στηρίζεται και ενισχύεται ξεκάθαρα από την κυβέρνηση και εκφράζεται επίσημα από την ηγεσία των εργοδοτών (UUK).

Οι πρόσφατες αλλαγές συνδέουν τις συντάξεις απόλυτα με τις αποδόσεις του χρηματιστηρίου χωρίς καμία εγγύηση. Ως αποτέλεσμα, πολλοί πανεπιστημιακοί θα αναγκαστούν να κατευθυνθούν προς τον ιδιωτικό ασφαλιστικό τομέα, ακολουθώντας το παράδειγμα των περισσότερων εργαζομένων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η απώλεια μέχρι και 10.000£ το χρόνο από το συνταξιοδοτικό ποσό του κάθε εργαζόμενου, λόγω της περικοπής των συνταξιοδοτικών επιδομάτων κατά 20% έως 40%, οδήγησε σε μαζική συμμετοχή στην απεργία και στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Εκτιμούμε πως τα μέλη του UCU υπερψήφισαν την απεργία με ποσοστό 88%, όχι μόνο για τη διάλυση του συνταξιοδοτικού, αλλά σαν μία αντίδραση στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης, στη διαρκή εντατικοποίηση της εργασίας στα πανεπιστήμια, την συνεχή αύξηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και την πραγματική μείωση των μισθών, αλλά και την διαρκή πίεση για μεγαλυτέρη ανταποδοτικότητα.

Οι 14 μέρες απεργίας που έχουν προκυρηχθεί σε βάθος 4 εβδομάδων ανοίγουν ένα δρόμο πολύμορφων μέσων πάλης και προοπτικής για το εργατικό κίνημα. Αποτελούν τη μεγαλύτερη και μακρύτερη απεργία που έχει ψηφιστεί ποτέ από τους πανεπιστημιακούς στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι πρώτες μέρες της απεργίας έδειξαν όχι μόνο την αποφασιστικότητα των εργαζομένων αλλά και την δύναμη της φοιτητικής αλληλεγγύης. Από την αρχή η εργοδοσία επεδίωξε να χρησιμοποιήσει τις συνέπειες της απεργίας στους φοιτητές για να εκφοβίσει τους πανεπιστημιακούς που θα απεργούσαν. Η απάντηση των φοιτητών ήταν δυναμική συμπαράσταση με καθημερινή παρουσία στα picket lines.

Η απεργία ανοίγει δυναμικά τη συζήτηση για το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό του κινήματος στα πανεπιστήμια, αποτελεί σημαντικό βήμα αυτοπεποίθησης στην οργάνωση της αντίστασης ενάντια στις αντεργατικές κυβερνητικές πολιτικές και μπορεί να συμβάλλει στο ξεπέρασμα των αντιφάσεων στο εσωτερικό του σωματείου με ενίσχυση της ριζοσπαστικής κατεύθυνσης. Μπορεί να συσπειρώσει ένα αγωνιστικό δυναμικό οδηγώντας τόσο στην αμφισβήτηση της ακραία νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης των Συντηρητικών (Conservatives) όσο και στην ανάδειξη των αντικειμενικών ορίων του ταξικού συμβιβασμού που προτείνει το κόμμα των Εργατικών (Labour Party), αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα μιας ευρύτερης συμμαχίας των εργαζομένων και των φοιτητών ενάντια στη συνεχή εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΗΒ